De beginselen van het Italiaanse arbeidsrecht bieden werknemers vaak een betere sociale, inkomens- en arbeidsbescherming, waardoor het financiële en operationele risico voor het bedrijf en de werkgever groter is dan in het thuisland van de klant.
Overweegt u om uw bedrijf uit te breiden naar Italië en wilt u meer weten over de Italiaanse arbeidswetgeving? Hieronder vindt u een kort overzicht van de belangrijkste wetten en regels die van invloed zijn op arbeidsomstandigheden en sociale zekerheid.
Wilt u meer informatie over het Italiaanse arbeidsrecht? We hebben alle informatie over arbeidsvoorwaarden, sociale zekerheid, contractvormen, proeftijd/opzegtermijnen en opzeggingen voor u verzameld in één bestand. Vraag het Italiaanse overzicht aan en we zullen het direct met u delen.
In Italië bestaat er geen wettelijk minimumloon. Gewoonlijk stellen de sectoren minimumlonen vast voor elk contractueel niveau in de relevante nationale collectieve arbeidsovereenkomsten (CAO’s). De NCBA (in het Italiaans: Contratto Collettivo Nazionale di Lavoro) van de Handelssector is van toepassing op alle werknemers op de loonlijst van Parakar.
Historisch gezien wordt het salaris in Italië betaald in 13 termijnen – 12 maandelijkse lonen plus een extra betaling in december. Dit kan echter verschillen tussen bedrijven en collectieve arbeidsovereenkomsten. Sommige CAO’s omvatten ook een 14e termijn in juni. Het salaris kan ook in 12 maandelijkse betalingen worden betaald, zodat het jaarlijkse salaris wordt verdeeld in 12 termijnen en de werknemer elke maand hetzelfde salaris ontvangt.
Werknemers in Italië hebben recht op betaald ziekteverlof, betaald door de werkgever en vervolgens door de overheid. Het wettelijk ziektegeld begint op de vierde dag van ziekte. De eerste drie dagen zijn “wachtdagen” (“giorni di carenza”) en worden meestal volledig betaald door de werkgever. Het wettelijk ziektegeld is gemaximeerd op maximaal 180 dagen per kalenderjaar.
Tussen de 4e en 20e dag van ziekte is het wettelijk ziektegeldbedrag doorgaans gelijk aan 50% van het gemiddelde dagloon. Dit loopt op tot 66% tussen de 21e en 180e dag. Tijdens de ziekteperiode blijft de arbeidsovereenkomst juridisch van kracht. Als gevolg hiervan worden alle werknemersrechten (zoals dienstjaren, vakanties, vergunningen, etc.) opgebouwd door de werknemer.
Alle werknemers hebben recht op minimaal 26 dagen betaald jaarlijks verlof per jaar, naast wettelijke feestdagen en afgeschafte feestdagen. De werknemer moet minimaal 2 weken per jaar opnemen en de overgebleven 2 weken moeten binnen 18 maanden na het einde van het jaar waarin ze zijn opgebouwd, worden opgenomen.
De CAO’s kennen elke werknemer speciaal betaald verlof toe, bekend als ROL (Reductie in Arbeidsuren) voor werknemers met twee jaar anciënniteit. Dit zijn vergunningen die elke maand worden opgebouwd volgens de bepalingen van de referentie collectieve arbeidsovereenkomst. Het uurverlof kan op uurbasis worden opgenomen, het kan over meerdere dagen worden verspreid en het hoeft niet op dag basis te worden geboekt.
Een voltijdwerknemer bouwt 2,66 uur per maand op. Als het niet wordt opgenomen, moeten deze worden uitbetaald aan het einde van december van elk jaar.
In principe moeten werknemers 40 uur per week werken, behalve wanneer de werknemers onder de CAO gunstigere bepalingen hebben. De duur van de wekelijkse arbeidstijd mag niet meer bedragen dan 48 uur per week, inclusief overwerk. Dit moet worden berekend over een periode van maximaal vier maanden, tenzij de toepasselijke CAO een dergelijke periode verlengt tot zes maanden.
Voor elke werknemer die meer dan 20 uur per week met een pc/laptop werkt, is het bedrijf verplicht om de werknemer een medische beoordeling aan te bieden, die moet worden uitgevoerd:
Alle werknemers die door Parakar in Italië worden aangenomen, zijn automatisch verzekerd via het Italiaanse sociale zekerheidssysteem “Istituto Nazionale della Previdenza Sociale” (INPS). Het Italiaanse sociale zekerheidssysteem biedt toegang tot:
Het aandeel van de werkgever in deze talrijke bijdragen varieert van ongeveer 29% tot 32% van het belastbare inkomen. Dit bedrag is afhankelijk van verschillende criteria, zoals de anciënniteit van de werknemer, het type activiteit, het aantal werknemers, de voorwaarden van de toepasselijke CAO, etc.
Het aandeel van de werknemer in deze bijdragen varieert van 9-11% van het belastbare inkomen. Dit bedrag is afhankelijk van de classificatie van de werknemer (arbeider, leidinggevende of manager) en de activiteit van de werkgever (productie, handel, toerisme, etc.). De werkgever houdt de socialezekerheidsbijdragen van de werknemer in op het maandelijkse salaris.
De nationale ziektekostenverzekering in Italië wordt beheerd door de Nationale Gezondheidsdienst (SSN) en gefinancierd via directe belastingen en indirecte belastingen door werkgevers en werknemers. Bij inschrijving bij de lokale gezondheidsdienst wordt een sociaalzekerheidsnummer en een zorgpas verstrekt. Met de zorgpas heeft de werknemer recht op behandeling tegen lage of geen kosten.
Ook is er de mogelijkheid van een particuliere ziektekostenverzekering. Met een particuliere verzekering kunnen individuen vrij hun eigen arts en specialist kiezen, worden behandeld in particuliere ziekenhuizen, enzovoort. Veel inwoners hebben een particuliere ziektekostenverzekering die het deel van de medische kosten dekt dat niet door de sociale zekerheid wordt betaald.
Vrouwelijke werknemers hebben recht op vijf maanden betaald moederschapsverlof. Twee maanden verlof worden doorgaans genomen vóór de verwachte bevallingsdatum en drie maanden na de daadwerkelijke bevallingsdatum. Tijdens het zwangerschapsverlof ontvangen werknemers een uitkering van het Nationaal Sociaal Verzekeringsorgaan, equivalent aan 80% van hun salaris.
Indien de moeder haar moederschapsverlof niet opneemt (wegens overlijden, invaliditeit of als de vader exclusief de voogdij heeft), heeft de vader recht op de volledige of resterende periode van het moederschapsverlof. Dit recht is onder geen enkele andere omstandigheid van toepassing.
Gedurende de eerste 12 jaar van het leven van het kind hebben ouders recht op een periode van afwezigheid om voor hun kinderen te zorgen. Ouderschapsverlof kan worden opgenomen door de moeder en door de vader voor een maximale periode van zes maanden. Als alternatief kan het verlof door één ouder worden opgenomen voor een maximale periode van 10 maanden.
Pensioenen worden beheerd door INPS en gefinancierd door op salaris gebaseerde bijdragen betaald door zowel de werkgever als de werknemer aan de sociale zekerheid. Werknemers worden beschermd tegen het risico van verlies van arbeidsvermogen als gevolg van ouderdom door de bijdragen aan het sociale zekerheidssysteem.
Werkgevers zijn wettelijk verplicht om een ongevallenverzekeringspolis voor werknemers af te sluiten om hen te dekken in geval van arbeidsgerelateerde ongevallen.
Neem contact op met onze experts in Italië, die altijd graag uw vragen beantwoorden over de Italiaanse arbeidsregelgeving.